«Χρειαζόμαστε μια ισχυρότερη Ευρώπη για να έχουμε μια ισχυρότερη διατλαντική Συμμαχία. Τα σημαντικά αποτελέσματα της κρίσιμης Συνόδου Κορυφής στη Λισσαβώνα επιβεβαίωσαν ότι η σχέση Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΝΑΤΟ είναι σχέση στρατηγική, απαραίτητη αλλά και δύσκολη» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο κ. Γιώργος Κουμουτσάκος, κατά τη διάρκεια του 19ου ετήσιου διεθνούς συμποσίου της Ελληνικής Ένωσης για Ατλαντική & Ευρωπαϊκή Συνεργασία.
Συγκεκριμένα, ο κ. Κουμουτσάκος υπογράμμισε ότι θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στις υπαρκτές δυσκολίες και δυσλειτουργίες προκειμένου να διαμορφώσουμε έναν ουσιαστικότερο και αποτελεσματικότερο δεσμό μεταξύ των δύο διακριτών, αυτόνομων αλλά και συμπληρωματικών πυλώνων της διατλαντικής σχέσης – Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας και ΝΑΤΟ.
Για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας είπε:
«Ο πολιτικός δυναμισμός της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας παρουσιάζει σημάδια ύφεσης και αρκετοί προβλέπουν την επιστροφή της επικυριαρχίας του ΝΑΤΟ επί της Ευρωπαϊκής Άμυνας και Ασφάλειας. Οι λόγοι είναι:
•Το εύρος και το βάθος της οικονομικής κρίσης που αναγκάζει τα κράτη-μέλη να στρέψουν την προσοχή και τις προτεραιότητές τους στη διάσωση των οικονομιών τους και λιγότερο στην ενίσχυση της συλλογικής εξωτερικής ασφάλειας.
•Η Γαλλία μετά την πλήρη ένταξή της στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ έχει εκ των πραγμάτων στρέφει περισσότερο από ότι στο παρελθόν την προσοχή της στην Ατλαντική Συμμαχία.
•Με τις Ηνωμένες Πολιτείες του Ομπάμα, το ΝΑΤΟ έχει γίνει ξανά πιο φιλικό, πιο οικείο για τους Ευρωπαίους, απ’ ότι την εποχή των νεοσυντηρητικών του Τζ. Μπους.
Για το ΝΑΤΟ και το «τουρκικό ζήτημα» στη Διατλαντική Σχέση:
Η ισχύουσα εντός της Συμμαχίας κατάσταση πραγμάτων απέχει από του να είναι «ρόδινη» για 4 + 1 λόγους:
1. Η σχεδόν δεκαετής στρατιωτική παρουσία και δράση του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, ενέχει τον κίνδυνο μια ενδεχόμενη αποτυχία ή έστω ατελής επιτυχία στην Ασία να έχει εκκωφαντικό αντίκτυπο για όλη τη Συμμαχία στις Βρυξέλλες.
2. Η δημόσια εικόνα, ο βαθμός και η δύναμη της πολιτικής αποδοχής του ΝΑΤΟ συνεχίζει να είναι, ειδικά στη Μέση Ανατολή, τραυματισμένη, μειώνοντας τις δυνατότητες της Συμμαχίας να έχει λόγο και ρόλο σε μια εξαιρετικά σημαντική για τη διεθνή ασφάλεια περιοχή του κόσμου.
3. Οι ΗΠΑ έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους σε νέες περιοχές αυξανόμενου στρατηγικού ενδιαφέροντος όπως η Κίνα και γενικότερα η περιοχή του Ειρηνικού με αποτέλεσμα οι σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση να μελετώνται και να αξιολογούνται στη βάση των νέων αυτών δεδομένων.
4. Οι αποκλίσεις απόψεων που υπάρχουν εντός της Συμμαχίας σε μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων, όπως η σχέση ΝΑΤΟ-Ρωσίας, η πυρηνική στρατηγική, η πορεία του ελέγχου και της μείωσης των πυρηνικών όπλων στην Ευρώπη, αλλά και το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν για το οποίο η Τουρκία έδωσε πραγματική διπλωματική μάχη για να μην υπάρχει οποιαδήποτε σχετική αναφορά στα κείμενα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισσαβώνα.
+1. Οι αναθεωρητικές γεωστρατηγικές ιεραρχήσεις και προτεραιότητες της Τουρκίας και η σαφής επιδίωξη της να έχει διακριτό περιφερειακό ρόλο κατ’ εφαρμογήν του δόγματος του «Στρατηγικού Βάθους» του κ. Νταβούτογλου.
Σ’ αυτό θα πρέπει να συνεκτιμηθεί επίσης και η πολιτική της να εμποδίζει την ομαλή και παραγωγική συνεργασία ΕΠΑΑ και ΝΑΤΟ, εξαιτίας της επιμονής της να αποκλείεται από αυτήν τη συνεργασία ένα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κύπρος καθώς επίσης και με το γεγονός ότι, όπως άλλωστε τόνισε και ο Υπουργός Άμυνας απ’ αυτό το βήμα, παραμένει «ενεργός απειλή» για μια σύμμαχη χώρα, την Ελλάδα.
Κλείνοντας, ο κ. Κουμουτσάκος τόνισε ότι «Όλα αυτά καθιστούν ακόμα πιο κρίσιμο, ακόμα πιο σημαντικό τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας στο πλαίσιο της Ευρω-ατλαντικής συνεργασίας. Χρειαζόμαστε μια ισχυρότερη Ευρώπη για να έχουμε μια ισχυρότερη Ατλαντική Συμμαχία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να αξιοποιήσει πλήρως τις νέες δυνατότητες που δίνει η Συνθήκη της Λισαβόνας, διατηρώντας την αυτονομία της στη λήψη αποφάσεων».