Οι πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολιτευτικής περιόδου έφεραν τη χώρα μπροστά σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Από τη μια, είναι ο δρόμος της αλήθειας, της ευθύνης και της σιγουριάς. Ο δρόμος που αναπτύσσεται στην Ευρώπη και το πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών μας. Ο δρόμος της ανταγωνιστικής οικονομίας, της δημιουργίας και της παραγωγής, των νέων επενδύσεων, των νέων επιχειρήσεων, των νέων θέσεων εργασίας. Ο δρόμος που πάει στην πραγματική ελπίδα. Και ο δρόμος αυτός έχει μόνο ένα βήμα για να μας βγάλει στο τέλος των μνημονίων και την έξοδο από την κρίση.
Από την άλλη, είναι ο δρόμος της θολούρας, της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας. Δρόμος με νάρκες που μπορεί να τινάξουν στον αέρα τις θυσίες που κάναμε. Δρόμος που γυρίζει τη χώρα στο ξεκίνημα της κρίσης, οδηγεί σε απομόνωση και σύγκρουση, σε κίνδυνο για την παρουσία μας στην Ευρώπη και τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας, Είναι ο δρόμος της κάλπικης ελπίδας που καταρρέει την επομένη των εκλογών και ρίχνει τον τόπο σε νέα και αβάσταχτη, οικονομική, κοινωνική και εθνική περιπέτεια.
Άλλες επιλογές ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Είτε θα συνεχίζουμε με σιγουριά στο μέλλον που θέλουμε και μπορούμε είτε θα κατρακυλήσουμε στο πιο σκοτεινό παρελθόν. Είτε στεκόμαστε στα πόδια μας και προχωρούμε μπροστά, είτε γυρίζουμε στους κινδύνους, που με τόσες θυσίες ξεπεράσαμε. Το «λεφτά υπάρχουν» το πληρώσαμε με βαριές θυσίες. Και δεν το θέλουμε, δεν το αντέχουμε δεύτερη φορά.. Τα λάθη που μπορεί να φέρνει ο θυμός, όσο δικαιολογημένος κι αν είναι, κοστίζουν πάντα πολύ ακριβά. Και ποτέ δεν διορθώνονται εκ των υστέρων.
Έξοδος από την κρίση μπορεί να γίνει μόνο με σίγουρα και στέρεα βήματα, εντός και όχι εκτός Ευρωζώνης. Με ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για το τέλος του μνημονίου, συμφωνία για την πιστωτική γραμμή που θα διασφαλίσει την έξοδο της χώρας στις αγορές και ρύθμιση του χρέους όπως συμφωνήθηκε στο Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου. Αλλά και σχέδιο αποκρατικοποιήσεων και ριζικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την αγορά. Και σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Έτσι ώστε να πάρει ανάσα η κοινωνία. Και να χτίσουμε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, να βελτιώσουμε το επενδυτικό περιβάλλον, να φέρουμε νέες επενδύσεις, νέες επιχειρήσεις και νέες θέσεις δουλειάς. Μόνο έτσι μπορούμε να στεριώσουμε την ανάπτυξη, να μειώσουμε την ανεργία και να φέρουμε αληθινή ελπίδα.
Είναι, λοιπόν, προφανές και αυταπόδεικτο πως δημοκοπούν όσοι μοιράζουν στους πάντες τα πάντα. Προκαλούν τον κόσμο όσοι αντιγράφουν το «λεφτά υπάρχουν». Κάνουν τεράστιο λάθος όσοι έκαναν επάγγελμά τους το λαθρεμπόριο ελπίδας. Όσοι επενδύουν σε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Όσοι έγιναν λαθρέμποροι μιας ψεύτικης ελπίδας και μοιράζουν κάλπικες υποσχέσεις. Κι αυτό επιχειρεί με το δήθεν πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπόσχεται πράγματα που δεν γίνονται γιατί – όπως επισημαίνουν ακόμη και οικονομολόγοι, υποψήφιοί του – δεν είναι σοβαρά κοστολογημένο και δεν μπορεί να εφαρμοστεί, γιατί δεν έχει τους αναγκαίους πόρους. Μοιράζει κάλπικες υποσχέσεις που αν γινόταν κυβέρνηση και προσπαθούσε να τις εφαρμόσει θα έφερναν την Ελλάδα σε σύγκρουση σε ρήξη με την Ευρώπη. Το λένε κι’ αυτό οι ίδιοι. Αναγνωρίζουν πως λένε πράγματα που δεν γίνονται κι αν γίνονταν θα οδηγούσαν σε εθνική απομόνωση και περιπέτεια.